Bienvenido Africa

Hier hebben we even het gevoel gehad in Africa te zijn. De kust in het noorden van Ecuador tegen de grens van Colombia. Zwarte mensen, identieke gewoontes, de warmte en de mosquitos.
Dagen hebben we erover gedaan om onze bestemming te bereiken, met bussen over putten en bulten. Met hele lange smalle bootjes (lanchas), omdat er geen wegen bestaan, uren onderweg op een hard houten bankje. En dan San Miguel, houten huisjes zonder telefoon en maar drie uur electriciteit per dag. Maar wel prachtig. Een heel vriendelijke zwarte bevolking en oneindige rust. Behalve als je er weer weg wil raken. De lancha vertrekt om drie uur in de morgen. Het is dan heel donker, alleen de vuurvliegjes geven de oevers aan. Voor de rest zie je niks. De motorista heeft een klein zaklampje bij om de gevaarlijkste stukken met een stroomversnelling even bij te lichten en om nu en dan een andere motorista te verwittigen dat er nog iemand op de rivier is. Het gaf me een gevoel alsof ik in oorlogsgebied was in Vietnam.


Olmedo, verscholen op een strandje in de mangroven, vriendelijkheid, zwarte nonchalance en armoede.