Thursday, July 06, 2006

Ultimo











Eenmaal terug uit de mangroven werd het tijd dat we richting Quito gingen. Na nog een nacht in Suá en een dag bij de walvissen, en deze keer hebben we wel foto's, zijn we naar Mindo gegaan.
Persoonlijk vind ik het daar veel mooier dan in het regenwoud. Vlinders, colibri's en watervallen. Zowel Maïté als ik hebben ons aan het springen van de waterval gewaagd. Hoe meer je denkt hoe minder je durft heb ik nu geleerd. Eerst eens van die van vier meter gesprongen. Eenmaal je daar bent raak je te voet niet meer terug dus je moet wel springen. En dan echt zonder te denken van het punt van twaalf meter. Maïté wou natuurlijk niet onder doen dus zij sprong na enige aarzeling meteen van de twaalf meter. Toch wel gek, nadat ik zelf al twee maal van de hoge gesprongen had stond ik daar boven een tijdje te staan en ik kreeg opeens een enorme schrik omdat het zo hoog was.
Spijtig genoeg zat het na drie dagen erop en zijn we nog eens gaan shoppen in Quito voor we het vliegtuig opgingen.
We zijn terug in België!

Tuesday, July 04, 2006

Bienvenido Africa



Hier hebben we even het gevoel gehad in Africa te zijn. De kust in het noorden van Ecuador tegen de grens van Colombia. Zwarte mensen, identieke gewoontes, de warmte en de mosquitos.
Dagen hebben we erover gedaan om onze bestemming te bereiken, met bussen over putten en bulten. Met hele lange smalle bootjes (lanchas), omdat er geen wegen bestaan, uren onderweg op een hard houten bankje. En dan San Miguel, houten huisjes zonder telefoon en maar drie uur electriciteit per dag. Maar wel prachtig. Een heel vriendelijke zwarte bevolking en oneindige rust. Behalve als je er weer weg wil raken. De lancha vertrekt om drie uur in de morgen. Het is dan heel donker, alleen de vuurvliegjes geven de oevers aan. Voor de rest zie je niks. De motorista heeft een klein zaklampje bij om de gevaarlijkste stukken met een stroomversnelling even bij te lichten en om nu en dan een andere motorista te verwittigen dat er nog iemand op de rivier is. Het gaf me een gevoel alsof ik in oorlogsgebied was in Vietnam.


Olmedo, verscholen op een strandje in de mangroven, vriendelijkheid, zwarte nonchalance en armoede.